Het menselijk brein is uniek in zijn anatomie. De hersenen bestaan uit miljarden zenuwcellen die op een complexe manier met elkaar verbonden zijn. Niettemin kunnen de hersenen gemakkelijk worden onderverdeeld in verschillende componenten en gebieden, waarvan sommige specifieke functies kunnen krijgen. Dit artikel geeft je een overzicht van de anatomie van het menselijk brein.
Ruwe verdeling van de hersenen in 5 delen
De anatomie van het menselijk brein kan op verschillende manieren worden beschreven. Ten eerste is het logisch om de hersenen (encefalon) te beschouwen in vijf hoofdregio's. Deze vijf hersengebieden zijn in verschillende mate herkenbaar bij alle gewervelde dieren:
- Endbrain, vaak ook cerebrum genoemd (telencephalon)
- diencephalon
- middenhersenen (mesencephalon)
- achterhersenen (metencephalon)
- Nachhir (myelencephalon, ook: verlengd merg, medulla oblongata)
De aanduiding van deze hoofdgebieden is gebaseerd op de eenvoudige hersenanatomie van lagere gewervelde dieren, waarbij de gebieden buisvormig achter elkaar zijn gerangschikt. Hoewel het menselijk brein in vergelijking ingewikkelder is, zijn deze vijf hersendelen ondanks verdere evolutionaire ontwikkeling nog steeds duidelijk herkenbaar. Om je een idee te geven van het menselijk brein, gaan we hieronder dieper in op de vijf genoemde hersengebieden en beschrijven we verdere classificatiemogelijkheden binnen de hersenanatomie.
De endbrain en diencephalon vormen de voorhersenen (prosencephalon)
De voorhersenen bestaan uit de endbrain en het diencephalon. De grote cortex van de endbrain (cerebrale cortex, cortex cerebri) is bijzonder kenmerkend voor de anatomie van het menselijk brein. De karakteristieke kransen (gyri) en groeven (sulci) resulteren in een aanzienlijk vergroot oppervlak, waardoor het volume relatief klein kan blijven.
De endbrain bestaat uit twee hemisferen gescheiden door de fissura longitudinalis cerebri. Dieper van binnen zijn ze echter met elkaar verbonden door de zogenaamde staaf (corpus callosum). Een frontaal deel van de hersenen onthult de grijze en witte stof van de hemisferen.
De afbeelding " Hersenstructuur in doorsnede " toont de anatomie van de hersenen in zo'n doorsnede. De buitenste grijze stof bestaat voornamelijk uit de cellichamen van de zenuwcellen en de binnenste witte stof bestaat uit de zenuwvezels. 
De 4 kwabben van de hersenen
Beide hemisferen kunnen worden verdeeld in vier lobben op basis van specifieke groeven:
- Frontale kwab (Lobus frontalis)
- wandkwab (lobus parietalis)
- Occipitale kwab (lobus occipitalis)
- Temporale kwab (Lobus temporalis)
Zoals de naam al doet vermoeden, bevindt de voorhoofdflap zich aan de voorkant van het voorhoofd. De pariëtale kwab grenst van achteren aan de frontale kwab en strekt zich uit tot de occipitale kwab aan de achterkant van het hoofd. De temporale kwab bevindt zich lateraal onder de pariëtale kwab. De locatie van de hersenkwabben komt overeen met de gelijknamige schedelbeenderen, zoals weergegeven in de afbeelding "Cranial Bone Anatomy ".
Functionele gebieden van de cortex
De menselijke cortex cerebri is bijzonder sterk ontwikkeld. Het is voor eigendommen
verantwoordelijk die mensen maken tot wat ze zijn. Aan bepaalde delen van de cortex kunnen specifieke functies worden toegewezen. Zo zijn er gebieden in de temporale kwab die informatie uit het gehoor verwerken. In de occipitale kwab bevindt zich de primaire visuele cortex, die een deel van de visuele informatieverwerking doet.
De pariëtale kwab heeft gebieden van lichaamsperceptie die de huid, organen, spieren en gewrichten bemiddelen. Het motorische taalcentrum en andere motorische gebieden bevinden zich in de frontale kwab. Er zijn ook gebieden die betrokken zijn bij persoonlijkheidsvorming.
De structuur van de middenhersenen (diencephalon)
Tussen de hemisferen van de endbrain ligt het diencephalon met de volgende structuren:
- thalamus
- Epithalamus met epifyse
- Hypothalamus met neurohypofyse
- subthalamus
De thalamus dient als een controlecentrum waardoor bijna alle informatie die naar de cortex stroomt, loopt. Het wordt ook wel de "Poort naar Bewustzijn" genoemd. U kunt de locatie van de thalamus zien in de afbeelding "Brain - Sagittal Section". Dit toont de hersenanatomie in sagittale sectie, dus
in zijaanzicht. De epithalamus zit bovenop de thalamus en herbergt de pijnappelklier (epiphysis). Dit vormt melatonine, bekend als het slaaphormoon, en is daarom betrokken bij de slaap-waakcyclus.
De hypothalamus ligt onder de thalamus en is verbonden met de hypofyse (hypofyse). De hypofyse, die mede verantwoordelijk is voor de hormonale controle, is verdeeld in de achterkwab (neurohypofyse) en de voorkwab (adenohypofyse). De adenohypofyse, die uit kliercellen bestaat, maakt echter geen deel uit van de hersenen. De hypothalamus bestuurt onder meer het autonome zenuwstelsel, maar is ook betrokken bij het gevoelsleven.
Het limbisch systeem bestaat uit structuren van de voorhersenen
Het limbische systeem vertegenwoordigt een andere functionele indeling binnen de hersenanatomie.
Het omvat hersenstructuren die verantwoordelijk zijn voor het beheersen van emoties. Bovendien vervult het limbische systeem belangrijke functies bij het leren en staat het in contact met de hypothalamus. Het omhult de balk die de twee hemisferen verbindt. Het limbisch systeem omvat:
- Structuren van de reukhersenen
- Amandelkern (amygdala)
- zeepaardje
- cingulate gyrus
- Parahippocampale gyrus
Vanwege de nauwe relatie tussen de bulbus olfactorius en de rest van de structuren van het limbisch systeem, zijn geuren, herinneringen en emoties vaak met elkaar verbonden. De amygdala speelt een essentiële rol bij de ontwikkeling van angst, terwijl de hippocampus belangrijk is voor leerprocessen en betrokken is bij agressief en motiverend gedrag.
De anatomie van de hersenstam en het cerebellum
De middenhersenen, de pons van de achterhersenen en de achterhersenen vormen de hersenstam (truncus cerebri). Er zijn de kernen van de hersenzenuwen, vezelbundels van de hypothalamus en lange paden van zenuwcellen.
Alle drie de delen van de hersenstam zijn verbonden met het cerebellum, dat over de hersenstam ligt. Het cerebellum bestaat uit de worm (vermis cerebelli) en ook twee hemisferen (hemispheria cerebelli). Samen met de brug vormt het de achterhersenen en is verantwoordelijk voor balans, spierspanning en coördinatie van spieractiviteit.
De hersenstam versmelt uiteindelijk met de achterhersenen in het ruggenmerg, waar de grijze en witte stof worden herschikt. In termen van evolutionaire geschiedenis is de hersenstam het oudste deel van de anatomie van het menselijk brein.
